Zij loechen en staken hun schouders op,
Omdat ik hun klapte van Vlaanderen.
Zij loechen en zeiden; van anders wat
En horen wij nimmer U klappen!
Wel neen! mijn Vlaanderen is mijn ziel
Mijn leven, het doel van mijn streven.
Mijn leven voor Vlaanderen
En Vlaanderen voor God!
O, mocht ik, dat winnende, sneven! |